Jakie są najczęstsze błędy spotykane w projektowaniu instalacji sanitarnych? Oto małe podsumowanie które przygotowaliśmy. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o błędach w procesie projektowania, zapraszamy do lektury naszego artykułu w sekcji Wiedzy branżowej
Współpraca energetyczna instalacji
Jednym z najczęstszych i najbardziej kosztownych skutków braku współpracy instalacji jest sytuacja, w której różne systemy działają przeciwstawnie. Klasycznym przykładem jest jednoczesne uruchomienie ogrzewania i chłodzenia – np. w biurowcu, gdzie instalacja HVAC nie została powiązana z automatyką zarządzającą temperaturą w poszczególnych strefach. W rezultacie klimatyzacja stara się schładzać powietrze, które jednocześnie jest podgrzewane przez system grzewczy. Taka „walka systemów” prowadzi nie tylko do ogromnego zużycia energii, ale także do pogorszenia komfortu użytkowników i skrócenia żywotności urządzeń. To klasyczny przykład braku logicznego sterowania i integracji.
Przewymiarowanie systemu
Instalacja o zbyt dużej mocy prowadzi do częstego włączania i wyłączania urządzeń, co zwiększa zużycie energii i skraca żywotność komponentów. Komfort cieplny także może ucierpieć – pomieszczenia szybko się nagrzewają lub wychładzają, bez możliwości precyzyjnej regulacji.
Nieodpowiedni dobór technologii do klimatu i izolacji budynku
Zastosowanie np. pomp ciepła powietrze-powietrze w źle zaizolowanym budynku w chłodnym klimacie może skutkować niską efektywnością i wysokimi kosztami ogrzewania. Technologia powinna być dobrana nie tylko do budżetu, ale także do charakterystyki cieplnej budynku.
Brak integracji z systemem automatyki
Niepołączenie systemów HVAC z systemami zarządzania budynkiem (BMS) skutkuje brakiem możliwości optymalizacji. Przykład? Równoczesne grzanie i chłodzenie, wynikające z braku spójnego sterowania.
Ignorowanie sposobu użytkowania budynku
System wentylacyjny o stałym wydatku powietrza w obiekcie takim jak biuro, sala konferencyjna czy szkoła to marnotrawstwo energii. W takich przypadkach konieczne jest zastosowanie systemów o zmiennym przepływie (VAV), które dostosowują wentylację do aktualnego obciążenia.
Szablonowe projektowanie instalacji
Często spotykamy się podejściem „szablonowym” – czyli stosowaniem tych samych rozwiązań niezależnie od funkcji obiektu. Tymczasem instalacje w obiektach wielorodzinnych funkcjonują zupełnie inaczej niż w np. w biurowcach czy budynkach użyteczności publicznej. Przykładowo, w budynkach mieszkalnych mamy zwykle do czynienia z centralnym przygotowaniem ciepłej wody użytkowej i długimi, rozgałęzionymi pionami, co wymaga odpowiedniego rozplanowania średnic w celu zapewnienia równomiernego zasilania i ograniczenia strat ciepła. Wymaga to również zastosowania zaworów termostatycznych i cyrkulacji, które działają w sposób statyczny, przewidywalny.
Z kolei w biurowcach, gdzie przygotowanie c.w.u. często realizowane jest miejscowo (np. w aneksach kuchennych lub toaletach przy konkretnych strefach), instalacje są krótsze, a przepływy znacznie bardziej zmienne i zależne od pory dnia oraz liczby użytkowników. W takich przypadkach konieczne są układy dynamicznej regulacji przepływu, większe średnice dla instalacji głównych oraz odpowiednio dobrana armatura, która pozwala utrzymać równowagę hydrauliczną przy zmiennych obciążeniach.
Brak uwzględnienia tych różnic może skutkować szeregiem problemów: od nierównomiernego rozprowadzenia ciepłej wody, przez hałas hydrauliczny, aż po zwiększone zużycie energii i awaryjność systemu.
